Η έναρξη του παγκόσμιου πρωταθλήματος της Formula 1 βρίσκεται προ των πυλών και αυτές είναι οι 19 πίστες που … θα το φιλοξενήσουν! Μπαχρέιν-Σακίρ
Η πίστα του Σακίρ, ίσως φέτος να μην… μυρίσει από τα ελαστικά των 24 μονοθέσιων. Η πολιτική αναταραχή που επικρατεί στην χώρα ίσως να βάλει απαγορευτικό στην διεξαγωγή του. Θυμίζουμε ότι ήδη ο αγώνας παραμένει εξαιρετικά αμφίβολος, ενώ η τελική απόφαση θα παρθεί στα τέλη Μαΐου.
Η Φόρμουλα 1 ταξίδεψε για πρώτη φορά στη Μέση Ανατολή στην ολοκαίνουργια και εντυπωσιακή πίστα του Μπαχρέιν το 2004. Πρόκειται για ένα ένα θαυμάσιο και σύνθετο σιρκουί που χτίστηκε σύμφωνα με τις ανάγκες του πρωταθλήματος αλλά και με πολλές δυσκολίες για τις ομάδες και τους οδηγούς.
Η πίστα βρίσκεται στο Σακχίρ μία περιοχή που βρίσκεται 30 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα της χώρας, Μανάμα. Χαρακτηριστικό του αγώνα και κυριότερος αντίπαλος των μονοθεσίων είναι η άμμος που μεταφέρεται στην πίστα από την έρημο και η αναγκαστική χρήση των κινητήρων σε υψηλές στροφές στο 70% της πίστας.
Στο τέλος της πρώτης ευθείας τα αυτοκίνητα φτάνουν τα 317 χιλιόμετρα τελική ταχύτητα που είναι και η μεγαλύτερη στην πίστα, ενώ το πιο αργό κομμάτι το συναντάμε στην στροφή 11 (τελευταία της πίστας), όπου οι πιλότοι περνάνε με δευτέρα στο κιβώτιο και 96 χιλιόμετρα.
Συνολικά υπάρχουν έντεκα στροφές από τις οποίες οι τέσσερις είναι αριστερές και εφτά δεξιές. Τον πρώτο αγώνα κατέκτησε με σχετική άνεση ο Μίκαελ Σουμάχερ. Οι εξέδρες μπορούν να φιλοξενήσουν 50.000 φίλους του αθλήματος με την ευθεία των 246 μέτρων να συγκεντρώνει το μεγαλύτερο μέρος τους.
Αυστραλία-Μελβούρνη
Επί πολλά χρόνια (εκτός από πρόπερσι) τα κόκκινα φώτα ανάβουν πρώτα στην Αυστραλία και την πίστα του Albert Park. Το σιρκουί της Μελβούρνης αποτελεί τρανό παράδειγμα εκμετάλλευσης πίστας και τους δώδεκα μήνες το χρόνο αφού είναι κατασκευασμένη γύρω από μία λίμνη σε ένα υπέροχο πάρκο, που δίνει την ευκαιρία στους Αυστραλούς να ξεφεύγουν από το μπετό μαζεύοντας χιλιάδες κόσμο κατά τη διάρκεια της χρονιάς.
Στα τεχνικά χαρακτηριστικά η πίστα της Αυτραλίας έρχεται δεύτερη σε μέση ωριαία ταχύτητα μετά τη Monza με το 60% της πίστας να γίνεται με το γκάζι πατημένο. Το… πρόβλημα της πίστας βρίσκεται στα φύλλα που κάνουν την εμφάνιση της τους στην πίστα και μπουκώνουν τους εισαγωγείς αέρα, με αποτέλεσμα να εμφανίζονται φαινόμενα υπερθέρμανσης.
Η συνταγή της επιτυχίας επιτάσσει ανθεκτικά φρένα και μεγάλη επιτάχυνση στην έξοδο της κάθε στροφής από τις 16 συνολικά (αριστερές:6) (δεξιές:10). Το Albert Park πάντως δεν θα είναι ίδιο με τις άλλες χρονιές. Έχουν γίνει δύο αλλαγές στη χάραξη της πίστας προς όφελος του θεάματος. Η μία στο τέλος της ευθείας μετά την εκκίνηση και η άλλη στην στροφή Κ11.
Κίνα – Σανγκάη
Η Κινεζική πίστα της Σανγκάης είναι μια από τις νεότερες στο αγωνιστικό ημερολόγιο της F1, αφού μετρά μόλις έξι χόνια ζωής. Η περιοχή στην οποία έχει κατασκευαστεί η πίστα, ήταν βαλτώδεις, γι’ αυτό χρειάστηκαν 40.000 κολόνες για να σταθεροποιηθεί πρώτα το υπέδαφος και να αρχίσουν οι κατασκευαστικές εργασίες. Αρχιτέκτονες του συγκεκριμένου έργου είναι οι Χέρμαν Τίλκε και Πίτερ Γουόλς.
Ο πρώτος έχει σχεδιάσει και τα σιρκουί της Μαλαισίας και της Τουρκίας. Η χωρητικότητα ξεπερνά τις 200.000, ενώ οι 29.000 θεατές της κεντρικής εξέδρας έχουν οπτική επαφή με τα μονοθέσια κατά το 80% του γύρου, λόγω της έξυπνης σχεδίασης.
Τα 5,4 χιλιόμετρα της πίστας, εντυπωσιάζουν τους οδηγούς με τις πέντε αριστερές και τις πέντε δεξιές κλειστές στροφές, οι οποίες σε κάποιες περιπτώσει δημιουργούν ιδανικές συνθήκες για προσπέραση.
Η Σανγκάι έχει γίνει αγαπημένος προορισμός αρκετών ανθρώπων που εμπλέκονται με τη F1, ο Φλάβιο Μπριατόρε έχει δηλώσει πως του αρέσει πάρα πολύ να επισκέπτεται την Κίνα και συγκεκριμένα τη νέα πίστα στη Σαγκάι.
Τουρκία – Κωνσταντινούπολη
Στο Ασιατικό τμήμα της Τουρκίας, δυτικά της Άγκυρας είναι τοποθετημένη η διεθνής πίστα της Κωνσταντινούπολης. Μια πίστα που τη χαρακτήρισε ο Μπέρνι Έκλεστον, ως την καλύτερη του κόσμου!
Σίγουρα το φίλαθλο κοινό του μηχανοκίνητου αθλητισμού στη χώρα μας, θα έκανε τα πάντα για τη δημιουργία μιας πίστας προδιαγραφών Formula 1. Ένα όνειρο που το θυμούνται οι πολιτικοί μόνο πριν από τις εκλογές και στη συνέχεια χάνεται τις πρώτες πρωινές ώρες, αφού έχουν ανοίξει οι κάλπες.
Και όμως στη γειτονική μας Τουρκία, οι υπεύθυνοι αντιλήφθηκαν το οικονομικό όφελος και το τουριστικό άνοιγμα που θα προκαλούσε η κατασκευή μιας πίστας και κατ’ επέκταση η πραγματοποίηση ενός GP. Έτσι, το 2005 για πρώτη φορά συμπεριλήφθηκε και η Τουρκία στο καλεντάρι της F1.
Το «Istanbul Park», όπως ονομάζεται, είναι μια αρκετά ιδιαίτερη πίστα που απαριθμεί 14 στροφές, οι οποίες δημιουργούν αργά αλλά και γρήγορα κομμάτια, με τα μονοθέσια να αγγίζουν και τα 330 χιλιόμετρα. Τα 5.378 χιλιόμετρα της ασφάλτου έχουν σχεδιαστεί από τον διάσημο Γερμανό σχεδιαστή Χέρμαν Τίλκε. Ο ίδιος ευθύνεται για το σχεδιασμό μερικών από των πιο εντυπωσιακών σιρκουί, όπως της Μαλαισίας, του Μπαχράιν και της Σανγκάι.
Ακόμη, ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό που έχει αυτός ο σχεδιασμός είναι πως στο «Istanbul Park», τα μονoθέσια, γυρίζουν στην πίστα ανάποδα από τη φορά του ρολογιού, γεγονός που παρατηρείται μόνο σε άλλες δύο πίστες (Σαν Μαρίνο, Βραζιλία).
Βαρκελώνη-Ισπανία
Η πίστα της Βαρκελώνης είναι το σιρκουί που οι πιλότοι δεν χρειάζεται να μελετήσουν για δώσουν εξετάσεις, αφού τα θυμούνται όλα από την… παράδοση του μαθήματος το χειμώνα. Οι καιρικές συνθήκες που επικρατούν στην πόλη ευνοούν τις δοκιμές του χειμώνα με αποτέλεσμα οι οδηγοί να ξέρουν την πίστα καλύτερα από κάθε άλλη.
Το μοναδικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι ομάδες στην Ισπανία είναι η υπερβολική καταπόνηση των ελαστικών καθώς το οδόστρωμα ταλαιπωρεί αρκετά τις γόμες. Η επαναφορά των αλλαγών στα ελαστικά σίγουρα θα βοηθήσει αλλά η επιλογή της γόμας και η ποιότητα του θα κρίνει πολλά, με την μάχη να μεταφέρεται στις εταιρίες ελαστικών.
Στην στροφή ELF αναμένονται τα περισσότερα προσπεράσματα, ενώ πολλά θα κριθούν στην έξοδο της τελευταίας στροφής που θα πρέπει να είναι τέλεια για να επιτευχθεί η πάνω από 300 χιλιόμετρα τελική ταχύτητα στην μεγάλη ευθεία.
Μονακό – Μόντε Κάρλο
Το Grand Prix του Μονακό είναι το δημοφιλέστερο του παγκοσμίου πρωταθλήματος. Το παρακολουθούν τόσο από κοντά όσο και από την τηλεόραση ακόμα και άνθρωποι που δεν ασχολούνται με τον μηχανοκίνητο αθλητισμό.
Οι εξέδρες θυμίζουν απονομή όσκαρ και Χόλιγουντ με την χλιδή να περισσεύει. Η πίστα του Μονακό όμως αποτελεί πρόκληση και από αγωνιστικής πλευράς, με τους πιλότους και τους μηχανικούς να πρέπει να επιστρατεύσουν όλες τις γνώσεις και το ταλέντο τους. Ο αγώνας διεξάγεται στους κανονικούς δρόμους του κοσμοπολίτικου και παραλιακού Μόντε Κάρλο, δίπλα ακριβώς από τα γιοτ των επωνύμων.
Η ακριβής οδήγηση είναι πρωταρχικής σημασίας, αφού οι μπαριέρες δεν αφήνουν περιθώρια λάθους και, κατά συνέπεια, απαιτείται μεγαλύτερη αυτοσυγκέντρωση απ’ ό,τι σε κάθε άλλη πίστα. Οι στενοί δρόμοι με τις μπαριέρες δεν επιτρέπουν το παραμικρό οδηγικό λάθος ενώ οι μηχανικοί πρέπει να “παλέψουν” με τις αεροτομές για να παράγουν την καλύτερη κάθετη δύναμη.
Το Μονακό είναι η πιο αργή πίστα του πρωταθλήματος με μέση ωριαία ταχύτητα λίγο πάνω από τα 150 χιλιόμετρα. Ιδιαίτερη προσοχή δίνεται στη λειτουργία του κιβωτίου ταχυτήτων αφού κατά τη διάρκεια των 78 γύρων πραγματοποιούνται περίπου 3800 αλλαγές σχέσης. Αεροδυναμικά η διαδρομή απαιτεί ακραίες κλίσεις στις πτέρυγες, με στόχο την παραγωγή όσο το δυνατό μεγαλύτερης κάθετης δύναμης.
Μόντρεαλ – Καναδάς
Αρχικά, η πίστα ονομαζόταν Ile Notre-Dame Circuit, με το πρώτο grand prix να πραγματοποιείται το 1967. Το 1982 μετανομάστηκε στην ονομασία που έχει σήμερα προς τιμήν του πρωταθλητή Ζιλ Βιλνέβ. Η συγκεκριμένη πίστα έιναι γνωστή για τις δύσκλες στροφές, και τις μεγάλες ευθείες, ενώ είανια διάσημη για το «Wall Of Champions». Στον πρώτο γύρο έχουν παρατηρηθεί πολλά ατυχήματα, ιδιαίτερα στη στροφή Senna, έτσι το αυτοκίνητο αφαλείας εμφανίζεται στην πίστα συχνά πυκνά. Οι ομάδες χρειάζονται περίπου δύο γύρους ώστε να καταλάβουν το ποια στρατηγική θα ακολουθήσουν κατά τη διάρκεια του αγώνα.
Το 2009 το grand prix του Καναδά βγήκε από το πρόγραμμα της FIA μιας και η κυβέρνηση δε δ’εχτηκε να πληρώσει στη FIA τους αυξημένους φόρους που ζήταγε. Ωστόσο, οι συζητήσεις που πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια του 2009 επέφεραν τη συμφωνία μεταξύ του Μπάρνι Έκλεστοουν και των υπεύθυνων του αγώνα ώστε να επιστρέψει στο καλεντάρι.
Βαλένθια-Ισπανία
Η πίστα βρίσκεται στο λιμάνι της πόλης και περνάει γύρω από τη μαρίνα Χουάν Κάρλος. Το μήκος της διαδρομής είναι στα 5,440 μέτρα και τη χάραξή της επιμελήθηκε ο Γερμανός αρχιτέκτονας, Χέρμαν Τίλκε.
Πρόκειται για μια πολύ γρήγορη διαδρομή που δεν έχει καμία σχέση με αυτή του Μονακό. Αποτελείται από 25 στροφές (14 δεξιές και 11 αριστερές), ενώ υπάρχουν πέντε σημεία στα οποία τα μονοθέσια μπορούν να αναπτύξουν ταχύτητα άνω των 300km/h. Στη μεγαλύτερη ευθεία η ταχύτητα φτάνει τα 323km/h ενώ σύμφωνα με εκτιμήσεις η μέση ωριαία ταχύτητα θα είναι στα 225km/h!
Το μέγιστο πλάτος του σιρκουί φτάνει τα 14 μέτρα ενώ υπάρχουν δύο σημεία που προσφέρονται για προσπεράσματα. Οι απαιτήσεις στο αεροδυναμικό πακέτο των μονοθεσίων είναι παρόμοιες με αυτές της πίστας του Χόκενχαϊμ, ενώ είναι ιδιαίτερη απαιτητική στα φρένα θυμίζοντας πολύ Μπαχρέιν.
Mεγάλη Βρετανία-Σίλβερστόουν
Καλώς ήλθατε στην πίστα που έγινε ο πρώτος αγώνα του παγκοσμίου πρωταθλήματος. Από το 1992 και μετά προστέθηκαν μερικές στροφές στο Σίλβερστόουν ώστε να μειωθούν οι ταχύτητες, που είχαν φτάσει σε υπερβολικά νούμερα.
Το Grand Prix της Μεγάλης Βρετανίας είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το παγκόσμιο πρωτάθλημα για τρεις λόγους. 1) είναι η γηραιότερη πίστα στο καλεντάρι, 2) η Αγγλία συμμετέχει στο πρωτάθλημα με έξι ομάδες (McLaren, Williams, Red Bull, Renault, Midland and BAR) και 3).
Από την πλευρά των πιλότων η 5.1 χιλιομέτρων πίστα του Σίλβερστόουν είναι η καλύτερα σχεδιασμένη πίστα στο καλεντάρι και σε αυτό έχουν βοηθήσει οι πολλές αλλαγές. Όπως οι περισσότερες πίστες στην Βρετανία αρχικά το Σίλβερστόουν αρχικά ήταν ένα αεροδρόμιο του B’ ΠΠ.
Οι τελευταίες αλλαγές αφορούν τα καινούργια πιτς και τη διαδρομή, έτσι ώστε να δίνει περισσότερο θέαμα στους θεατές. Για να επικρατήσει ένας οδηγός στην Αγγλία θα πρέπει να διαθέτει αρκετό θάρρος και πολύ καλή φυσική κατάσταση σε μία πίστα που χαρακτηρίζεται από την ταχύτητά της.
Πηγή: auto24.gr
Η πίστα του Σακίρ, ίσως φέτος να μην… μυρίσει από τα ελαστικά των 24 μονοθέσιων. Η πολιτική αναταραχή που επικρατεί στην χώρα ίσως να βάλει απαγορευτικό στην διεξαγωγή του. Θυμίζουμε ότι ήδη ο αγώνας παραμένει εξαιρετικά αμφίβολος, ενώ η τελική απόφαση θα παρθεί στα τέλη Μαΐου.
Η Φόρμουλα 1 ταξίδεψε για πρώτη φορά στη Μέση Ανατολή στην ολοκαίνουργια και εντυπωσιακή πίστα του Μπαχρέιν το 2004. Πρόκειται για ένα ένα θαυμάσιο και σύνθετο σιρκουί που χτίστηκε σύμφωνα με τις ανάγκες του πρωταθλήματος αλλά και με πολλές δυσκολίες για τις ομάδες και τους οδηγούς.
Η πίστα βρίσκεται στο Σακχίρ μία περιοχή που βρίσκεται 30 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα της χώρας, Μανάμα. Χαρακτηριστικό του αγώνα και κυριότερος αντίπαλος των μονοθεσίων είναι η άμμος που μεταφέρεται στην πίστα από την έρημο και η αναγκαστική χρήση των κινητήρων σε υψηλές στροφές στο 70% της πίστας.
Στο τέλος της πρώτης ευθείας τα αυτοκίνητα φτάνουν τα 317 χιλιόμετρα τελική ταχύτητα που είναι και η μεγαλύτερη στην πίστα, ενώ το πιο αργό κομμάτι το συναντάμε στην στροφή 11 (τελευταία της πίστας), όπου οι πιλότοι περνάνε με δευτέρα στο κιβώτιο και 96 χιλιόμετρα.
Συνολικά υπάρχουν έντεκα στροφές από τις οποίες οι τέσσερις είναι αριστερές και εφτά δεξιές. Τον πρώτο αγώνα κατέκτησε με σχετική άνεση ο Μίκαελ Σουμάχερ. Οι εξέδρες μπορούν να φιλοξενήσουν 50.000 φίλους του αθλήματος με την ευθεία των 246 μέτρων να συγκεντρώνει το μεγαλύτερο μέρος τους.
Αυστραλία-Μελβούρνη
Επί πολλά χρόνια (εκτός από πρόπερσι) τα κόκκινα φώτα ανάβουν πρώτα στην Αυστραλία και την πίστα του Albert Park. Το σιρκουί της Μελβούρνης αποτελεί τρανό παράδειγμα εκμετάλλευσης πίστας και τους δώδεκα μήνες το χρόνο αφού είναι κατασκευασμένη γύρω από μία λίμνη σε ένα υπέροχο πάρκο, που δίνει την ευκαιρία στους Αυστραλούς να ξεφεύγουν από το μπετό μαζεύοντας χιλιάδες κόσμο κατά τη διάρκεια της χρονιάς.
Στα τεχνικά χαρακτηριστικά η πίστα της Αυτραλίας έρχεται δεύτερη σε μέση ωριαία ταχύτητα μετά τη Monza με το 60% της πίστας να γίνεται με το γκάζι πατημένο. Το… πρόβλημα της πίστας βρίσκεται στα φύλλα που κάνουν την εμφάνιση της τους στην πίστα και μπουκώνουν τους εισαγωγείς αέρα, με αποτέλεσμα να εμφανίζονται φαινόμενα υπερθέρμανσης.
Η συνταγή της επιτυχίας επιτάσσει ανθεκτικά φρένα και μεγάλη επιτάχυνση στην έξοδο της κάθε στροφής από τις 16 συνολικά (αριστερές:6) (δεξιές:10). Το Albert Park πάντως δεν θα είναι ίδιο με τις άλλες χρονιές. Έχουν γίνει δύο αλλαγές στη χάραξη της πίστας προς όφελος του θεάματος. Η μία στο τέλος της ευθείας μετά την εκκίνηση και η άλλη στην στροφή Κ11.
Κίνα – Σανγκάη
Η Κινεζική πίστα της Σανγκάης είναι μια από τις νεότερες στο αγωνιστικό ημερολόγιο της F1, αφού μετρά μόλις έξι χόνια ζωής. Η περιοχή στην οποία έχει κατασκευαστεί η πίστα, ήταν βαλτώδεις, γι’ αυτό χρειάστηκαν 40.000 κολόνες για να σταθεροποιηθεί πρώτα το υπέδαφος και να αρχίσουν οι κατασκευαστικές εργασίες. Αρχιτέκτονες του συγκεκριμένου έργου είναι οι Χέρμαν Τίλκε και Πίτερ Γουόλς.
Ο πρώτος έχει σχεδιάσει και τα σιρκουί της Μαλαισίας και της Τουρκίας. Η χωρητικότητα ξεπερνά τις 200.000, ενώ οι 29.000 θεατές της κεντρικής εξέδρας έχουν οπτική επαφή με τα μονοθέσια κατά το 80% του γύρου, λόγω της έξυπνης σχεδίασης.
Τα 5,4 χιλιόμετρα της πίστας, εντυπωσιάζουν τους οδηγούς με τις πέντε αριστερές και τις πέντε δεξιές κλειστές στροφές, οι οποίες σε κάποιες περιπτώσει δημιουργούν ιδανικές συνθήκες για προσπέραση.
Η Σανγκάι έχει γίνει αγαπημένος προορισμός αρκετών ανθρώπων που εμπλέκονται με τη F1, ο Φλάβιο Μπριατόρε έχει δηλώσει πως του αρέσει πάρα πολύ να επισκέπτεται την Κίνα και συγκεκριμένα τη νέα πίστα στη Σαγκάι.
Τουρκία – Κωνσταντινούπολη
Στο Ασιατικό τμήμα της Τουρκίας, δυτικά της Άγκυρας είναι τοποθετημένη η διεθνής πίστα της Κωνσταντινούπολης. Μια πίστα που τη χαρακτήρισε ο Μπέρνι Έκλεστον, ως την καλύτερη του κόσμου!
Σίγουρα το φίλαθλο κοινό του μηχανοκίνητου αθλητισμού στη χώρα μας, θα έκανε τα πάντα για τη δημιουργία μιας πίστας προδιαγραφών Formula 1. Ένα όνειρο που το θυμούνται οι πολιτικοί μόνο πριν από τις εκλογές και στη συνέχεια χάνεται τις πρώτες πρωινές ώρες, αφού έχουν ανοίξει οι κάλπες.
Και όμως στη γειτονική μας Τουρκία, οι υπεύθυνοι αντιλήφθηκαν το οικονομικό όφελος και το τουριστικό άνοιγμα που θα προκαλούσε η κατασκευή μιας πίστας και κατ’ επέκταση η πραγματοποίηση ενός GP. Έτσι, το 2005 για πρώτη φορά συμπεριλήφθηκε και η Τουρκία στο καλεντάρι της F1.
Το «Istanbul Park», όπως ονομάζεται, είναι μια αρκετά ιδιαίτερη πίστα που απαριθμεί 14 στροφές, οι οποίες δημιουργούν αργά αλλά και γρήγορα κομμάτια, με τα μονοθέσια να αγγίζουν και τα 330 χιλιόμετρα. Τα 5.378 χιλιόμετρα της ασφάλτου έχουν σχεδιαστεί από τον διάσημο Γερμανό σχεδιαστή Χέρμαν Τίλκε. Ο ίδιος ευθύνεται για το σχεδιασμό μερικών από των πιο εντυπωσιακών σιρκουί, όπως της Μαλαισίας, του Μπαχράιν και της Σανγκάι.
Ακόμη, ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό που έχει αυτός ο σχεδιασμός είναι πως στο «Istanbul Park», τα μονoθέσια, γυρίζουν στην πίστα ανάποδα από τη φορά του ρολογιού, γεγονός που παρατηρείται μόνο σε άλλες δύο πίστες (Σαν Μαρίνο, Βραζιλία).
Βαρκελώνη-Ισπανία
Η πίστα της Βαρκελώνης είναι το σιρκουί που οι πιλότοι δεν χρειάζεται να μελετήσουν για δώσουν εξετάσεις, αφού τα θυμούνται όλα από την… παράδοση του μαθήματος το χειμώνα. Οι καιρικές συνθήκες που επικρατούν στην πόλη ευνοούν τις δοκιμές του χειμώνα με αποτέλεσμα οι οδηγοί να ξέρουν την πίστα καλύτερα από κάθε άλλη.
Το μοναδικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι ομάδες στην Ισπανία είναι η υπερβολική καταπόνηση των ελαστικών καθώς το οδόστρωμα ταλαιπωρεί αρκετά τις γόμες. Η επαναφορά των αλλαγών στα ελαστικά σίγουρα θα βοηθήσει αλλά η επιλογή της γόμας και η ποιότητα του θα κρίνει πολλά, με την μάχη να μεταφέρεται στις εταιρίες ελαστικών.
Στην στροφή ELF αναμένονται τα περισσότερα προσπεράσματα, ενώ πολλά θα κριθούν στην έξοδο της τελευταίας στροφής που θα πρέπει να είναι τέλεια για να επιτευχθεί η πάνω από 300 χιλιόμετρα τελική ταχύτητα στην μεγάλη ευθεία.
Μονακό – Μόντε Κάρλο
Το Grand Prix του Μονακό είναι το δημοφιλέστερο του παγκοσμίου πρωταθλήματος. Το παρακολουθούν τόσο από κοντά όσο και από την τηλεόραση ακόμα και άνθρωποι που δεν ασχολούνται με τον μηχανοκίνητο αθλητισμό.
Οι εξέδρες θυμίζουν απονομή όσκαρ και Χόλιγουντ με την χλιδή να περισσεύει. Η πίστα του Μονακό όμως αποτελεί πρόκληση και από αγωνιστικής πλευράς, με τους πιλότους και τους μηχανικούς να πρέπει να επιστρατεύσουν όλες τις γνώσεις και το ταλέντο τους. Ο αγώνας διεξάγεται στους κανονικούς δρόμους του κοσμοπολίτικου και παραλιακού Μόντε Κάρλο, δίπλα ακριβώς από τα γιοτ των επωνύμων.
Η ακριβής οδήγηση είναι πρωταρχικής σημασίας, αφού οι μπαριέρες δεν αφήνουν περιθώρια λάθους και, κατά συνέπεια, απαιτείται μεγαλύτερη αυτοσυγκέντρωση απ’ ό,τι σε κάθε άλλη πίστα. Οι στενοί δρόμοι με τις μπαριέρες δεν επιτρέπουν το παραμικρό οδηγικό λάθος ενώ οι μηχανικοί πρέπει να “παλέψουν” με τις αεροτομές για να παράγουν την καλύτερη κάθετη δύναμη.
Το Μονακό είναι η πιο αργή πίστα του πρωταθλήματος με μέση ωριαία ταχύτητα λίγο πάνω από τα 150 χιλιόμετρα. Ιδιαίτερη προσοχή δίνεται στη λειτουργία του κιβωτίου ταχυτήτων αφού κατά τη διάρκεια των 78 γύρων πραγματοποιούνται περίπου 3800 αλλαγές σχέσης. Αεροδυναμικά η διαδρομή απαιτεί ακραίες κλίσεις στις πτέρυγες, με στόχο την παραγωγή όσο το δυνατό μεγαλύτερης κάθετης δύναμης.
Μόντρεαλ – Καναδάς
Αρχικά, η πίστα ονομαζόταν Ile Notre-Dame Circuit, με το πρώτο grand prix να πραγματοποιείται το 1967. Το 1982 μετανομάστηκε στην ονομασία που έχει σήμερα προς τιμήν του πρωταθλητή Ζιλ Βιλνέβ. Η συγκεκριμένη πίστα έιναι γνωστή για τις δύσκλες στροφές, και τις μεγάλες ευθείες, ενώ είανια διάσημη για το «Wall Of Champions». Στον πρώτο γύρο έχουν παρατηρηθεί πολλά ατυχήματα, ιδιαίτερα στη στροφή Senna, έτσι το αυτοκίνητο αφαλείας εμφανίζεται στην πίστα συχνά πυκνά. Οι ομάδες χρειάζονται περίπου δύο γύρους ώστε να καταλάβουν το ποια στρατηγική θα ακολουθήσουν κατά τη διάρκεια του αγώνα.
Το 2009 το grand prix του Καναδά βγήκε από το πρόγραμμα της FIA μιας και η κυβέρνηση δε δ’εχτηκε να πληρώσει στη FIA τους αυξημένους φόρους που ζήταγε. Ωστόσο, οι συζητήσεις που πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια του 2009 επέφεραν τη συμφωνία μεταξύ του Μπάρνι Έκλεστοουν και των υπεύθυνων του αγώνα ώστε να επιστρέψει στο καλεντάρι.
Βαλένθια-Ισπανία
Η πίστα βρίσκεται στο λιμάνι της πόλης και περνάει γύρω από τη μαρίνα Χουάν Κάρλος. Το μήκος της διαδρομής είναι στα 5,440 μέτρα και τη χάραξή της επιμελήθηκε ο Γερμανός αρχιτέκτονας, Χέρμαν Τίλκε.
Πρόκειται για μια πολύ γρήγορη διαδρομή που δεν έχει καμία σχέση με αυτή του Μονακό. Αποτελείται από 25 στροφές (14 δεξιές και 11 αριστερές), ενώ υπάρχουν πέντε σημεία στα οποία τα μονοθέσια μπορούν να αναπτύξουν ταχύτητα άνω των 300km/h. Στη μεγαλύτερη ευθεία η ταχύτητα φτάνει τα 323km/h ενώ σύμφωνα με εκτιμήσεις η μέση ωριαία ταχύτητα θα είναι στα 225km/h!
Το μέγιστο πλάτος του σιρκουί φτάνει τα 14 μέτρα ενώ υπάρχουν δύο σημεία που προσφέρονται για προσπεράσματα. Οι απαιτήσεις στο αεροδυναμικό πακέτο των μονοθεσίων είναι παρόμοιες με αυτές της πίστας του Χόκενχαϊμ, ενώ είναι ιδιαίτερη απαιτητική στα φρένα θυμίζοντας πολύ Μπαχρέιν.
Mεγάλη Βρετανία-Σίλβερστόουν
Καλώς ήλθατε στην πίστα που έγινε ο πρώτος αγώνα του παγκοσμίου πρωταθλήματος. Από το 1992 και μετά προστέθηκαν μερικές στροφές στο Σίλβερστόουν ώστε να μειωθούν οι ταχύτητες, που είχαν φτάσει σε υπερβολικά νούμερα.
Το Grand Prix της Μεγάλης Βρετανίας είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το παγκόσμιο πρωτάθλημα για τρεις λόγους. 1) είναι η γηραιότερη πίστα στο καλεντάρι, 2) η Αγγλία συμμετέχει στο πρωτάθλημα με έξι ομάδες (McLaren, Williams, Red Bull, Renault, Midland and BAR) και 3).
Από την πλευρά των πιλότων η 5.1 χιλιομέτρων πίστα του Σίλβερστόουν είναι η καλύτερα σχεδιασμένη πίστα στο καλεντάρι και σε αυτό έχουν βοηθήσει οι πολλές αλλαγές. Όπως οι περισσότερες πίστες στην Βρετανία αρχικά το Σίλβερστόουν αρχικά ήταν ένα αεροδρόμιο του B’ ΠΠ.
Οι τελευταίες αλλαγές αφορούν τα καινούργια πιτς και τη διαδρομή, έτσι ώστε να δίνει περισσότερο θέαμα στους θεατές. Για να επικρατήσει ένας οδηγός στην Αγγλία θα πρέπει να διαθέτει αρκετό θάρρος και πολύ καλή φυσική κατάσταση σε μία πίστα που χαρακτηρίζεται από την ταχύτητά της.
Πηγή: auto24.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ προσπαθείτε να μην βρίζετε στα σχόλια και να μην θίγετε ονομαστικά πρόσωπα,κάνουμε πάντα έναν έλεγχο, ώστε να μην π.χ κατηγορούνται άδικα πρόσωπα.
Δεν θέλουμε να μπούμε σε διαδικασία να σβήνουμε σχόλια, ούτε φυσικά και να τα καταργήσουμε, γιατί δεν γουστάρουμε...