Σερβία: Από τα μεγάλα πάθη στην απάθεια;

του Γιώργου Βαρεμένου
Από τα μεγάλα πάθη στην απάθεια; Αυτό αναρωτήθηκα παρακολουθώντας ως παρατηρητής του ΟΑΣΕ τις εκλογές στη Σερβία. Το κλίμα -πέρα από τις γιγαντοαφίσες, μερικές φορές δίπλα σε άλλα προϊόντα ή για εκδρομές...
στη Μάλτα - δεν μαρτυρούσε εκλογές. Ο κόσμος πίστεψε, μετά την πτώση του Μιλόσεβιτς, ότι η Δημοκρατία θα οδηγούσε την πληγωμένη σε βαθμό ακρωτηριασμού χώρα σε καλύτερες μέρες και απογοητεύθηκε. Αντ’ αυτού, μια διαφθορά - λερναία ύδρα και η απειλή νέας, οικονομικής αυτή τη φορά, καταστροφής, τύπου Ελλάδας.

Η συμμετοχή κυμάνθηκε στο 50% και θεωρήθηκε επιτυχία. Το ποσοστό αυτό, σε εκλογικά τμήματα αγροτικών περιοχών όπου παραβρέθηκα, ήταν πολύ ψηλότερο, ενώ στο κέντρο του Βελιγραδίου, το αντίστροφο. Ο κόσμος προσήλθε ήσυχα και πολιτισμένα, κάτι που δεν μαρτυρούσε το φλογερό ταμπεραμέντο των Σέρβων, το οποίο, σε άλλες εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής όπως το ποδόσφαιρο ή το μπάσκετ, οδηγεί σε πραγματικούς εμφύλιους πολέμους.

Ο Βούτσιτς, παντοδύναμος αντιπρόεδρος και κινών τα νήματα της μέχρι τώρα συμμαχικής κυβέρνησης με το Σοσιαλιστικό κόμμα, προκάλεσε τις εκλογές για να τις κερδίσει πανηγυρικά και το πέτυχε, με ένα 49%. Ποιές οι περγαμηνές του και ποιοί οι στόχοι του; Και κυρίως, ποιό το παρελθόν του; Δεν έκανε τίποτα άλλο παρά να πρωτοστατήσει στη σύλληψη ενός διαβόητου ολιγάρχη συνδεδεμένου με το οργανωμένο έγκλημα, σαν αυτούς που υπάρχουν στη Σερβία και έχουν δημιουργήσει πρότυπα αξιών. Ανέβασε τη δημοφιλία του και προκάλεσε εκλογές.

Ο Βούτσιτς ήταν σκληρός εθνικιστής και στενός συνεργάτης του Βόιτσλαβ Σέσελι, ο οποίος είναι 14 χρόνια στη φυλακή από το Διεθνές Δικαστήριο, χωρίς συγκεκριμένη καταδίκη. Εκείνος, λοιπόν, στη φυλακή και ο στενός συνεργάτης του πρωθυπουργός, πλέον, και προνομιακός συνομιλητής της Δύσης, υποσχόμενος προσέγγιση στην Ευρώπη με τη λήψη μέτρων που πιθανώς να οδηγήσουν σε κοινωνική έκρηξη και σ’ ένα κλίμα στη χώρα που δεν θα μοιάζει με αυτό των εκλογών της Κυριακής.

Ο έτερος Καπαδόκης της μέχρι πρότινος κυβερνητικής συνεργασίας, Ντάτσιτς, υπήρξε σε ηλικία 25 ετών πασίγνωστος κυβερνητικός εκπρόσωπος του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, ο οποίος πέθανε σε φυλακή της Χάγης. Αν και ένας λαϊκός μύθος στη Σερβία λέει ότι ζει κάπου (κατόπιν συμφωνίας), διότι κανείς, λέει, δεν είδε το πτώμα του, ούτε και έγινε κάποια κηδεία. Η οικογένειά του και ο γιός του, που κάποτε τα έσπαγε στη Γλυφάδα, είναι γεγονός ότι ζουν στη Ρωσία.

Ο Ντάτσιτς, λοιπόν, απέσπασε ένα 14%, κάτι που ορισμένοι στο Βελιγράδι λένε ότι μπορεί να μην είναι αρκετό για να τον γλυτώσει από τη φυλακή, που πιθανώς να τον οδηγήσει (για διαφθορά) ο μέχρι πρότινος κυβερνητικός συνεταίρος του και νικητής των εκλογών, Βούτσιτς. Εσωτερική σκηνή αντίστοιχη της διεθνούς πολιτικής, που καθόρισε με κυνικό τρόπο την τύχη της Σερβίας και των προσώπων που την κυβερνούν.

Εντύπωση προκάλεσε η ήττα του Κοστούνιτσα, ο οποίος αντιπροσώπευε την ευρωσκεπτικιστική άποψη και την υποστήριξη ουδετερότητας της Σερβίας.

Ο νικητής των εκλογών Βούτσιτς, στο κόμμα του που προέκυψε από εκείνο του Σέσελι, έχει ενσωματώσει σε μεγάλο βαθμό το λαϊκό εθνικιστικό ρεύμα, υποσχόμενος ταυτόχρονα ευρωπαϊκή προοπτική με μέτρα τύπου ΔΝΤ, σε ένα λαό που βιώνει μια οριακή οικονομική κατάσταση. Αν δεν υπήρχαν τα εμβάσματα της διασποράς, ένας θεός ξέρει πώς θα τα έβγαζε πέρα, αν υποτεθεί ότι τώρα τα βγάζει…

Το οργανωμένο έγκλημα, που με τη δολοφονία του Τζίτζιτς δήλωσε κάποτε αιχμηρά την παρουσία του, έκτοτε άλλαξε μορφή και πήρε άλλες, πιο θεσμικές εκφάνσεις. Το μεγάλο θέμα του Κοσσόβου ήταν στο δεύτερο πλάνο της προεκλογικής ατζέντας, η οποία καθορίστηκε υπό το βάρος της αδήριτης ανάγκης των οικονομικών διλημμάτων. Κάτω από τη σκιά αυτών, η Σερβία πορεύεται μέσα από αντιφάσεις σε ένα «ευρωπαϊκό» μέλλον γεμάτο πελώρια ερωτηματικά.

Υ. Γ. Υπάρχει ένα κομμουνιστικό κόμμα στη χώρα, που στις εκλογές ήταν άφαντο…

tvxs.gr
http://tro-ma-ktiko.blogspot.gr/2014/03/blog-post_2760.html