«Το Παιχνίδι της Σφαγής» του Ευγένιου Ιονέσκο παρουσιάζει η θεατρική ομάδα ΤΕΙ Κρήτης

Η θεατρική ομάδα ΤΕΙ Κρήτης (Σχολές Ηρακλείου) παρουσιάζει: «Το Παιχνίδι της Σφαγής» του Ευγένιου Ιονέσκο, σε σκηνοθεσία Πέτρου Μαυροματίδη και Νικολή Αβραμάκη. Από τις 22 έως τις 28 Μαΐου 2015, στο Αμφιθέατρο του κλειστού γυμναστηρίου Μάρκος Καραναστάσης. Ωρα έναρξης παραστάσεων 21:00. Η είσοδος είναι ελεύθερη.

Σ’ αυτό το παιχνίδι δεν υπάρχουν ήρωες. Πρωταγωνιστεί μια ολόκληρη πόλη, η οποία αφανίζεται, από μια ανεξήγητη επιδημία. Οι κάτοικοί της έρχονται διαδοχικά, αντιμέτωποι με το θάνατο. Ο Φόβος παίζει καταλυτικό ρόλο σ’ αυτό το παιχνίδι, θέτοντας σε δοκιμασία μια ολόκληρη κοινωνία, εξισώνοντας όλα της τα μέλη. Ιδεολογίες, επιστήμη, έρωτας και πολιτική αδυνατούν να τον αντιμετωπίσουν. Μπροστά στην απειλή του τέλους, οι άνθρωποι απογυμνώνονται από τα προσχήματα, τα προσωπεία πέφτουν, η κοινωνική πόζα φαίνεται γελοία, η πολιτική ρητορεία ηχεί κωμική. Ανίσχυρη είναι ακόμα και η αγάπη, παρ’ όλα αυτά είναι η μόνη η οποία μπορεί να μας συμφιλιώσει ακόμα και με το σκοτάδι. Όλα αυτά σε μία άλλη πόλη, όχι τη δική μας, μακριά, πολύ μακριά από εμάς..

Σημείωμα Ομάδας

Ο Ιονέσκο στο παιχνίδι της σφαγής παραδίδει μια (αντί)μεταφυσική μαύρη κωμωδία , γράφει συνθέτοντας φόρμες, από το νατουραλιστικό δράμα ως το γκροτέσκ κι από την αποστασιοποίηση στη φάρσα… ορίζοντας ουσιαστικά το θέατρο του παραλόγου. Μελετά το ρόλο που παίζει ο φόβος στην ανθρώπινη συμπεριφορά δίνοντας του την μορφή του θανάτου. Μόνο ένα παιχνίδι γύρω από τη «σφαγή» του ανθρώπου μέσα στο σύγχρονο τζόγο του φόβου θα ωθούσε το θεατή να εγερθεί με χαμόγελο μέσα από τον κλαυσίγελο της καθημερινής του αδράνειας…

« Για να ανακαλύψω το θεμελιώδες πρόβλημα της ανθρωπότητας, πρέπει να αναρωτηθώ ποιο είναι το δικό μου θεμελιώδες πρόβλημα, ποιος είναι ο βαθύτερα ριζωμένος φόβος μου. Μόνο τότε θα καταφέρω να προσεγγίσω τους φόβους πρακτικά οποιουδήποτε ανθρώπου. Αυτός είναι ο πραγματικός δρόμος προς το σκοτάδι μου, το κοινό μας σκοτάδι, το οποίο εγώ προσπαθώ να φέρω στο φως. Ένα έργο τέχνης είναι η έκφραση μιας υποκειμενικής πραγματικότητας, που καθένας προσπαθεί να επικοινωνήσει, και που κάποιες φορές ίσως μπορεί να επικοινωνηθεί. Εκεί έγκειται ταυτόχρονα η παραδοξότητα και η αλήθεια του. »

Ευγένιος Ιονέσκο

Δεν ανησυχούμε τόσο για τον ίδιο το θάνατο, όσο για ό, τι συμβαίνει στα μέλη μιας κοινωνίας που αντιλαμβάνεται τον εαυτό της υπό την απειλή του. Προβληματιζόμαστε για το πόσο εύκολα οι ανθρώπινες ελευθερίες κατακερματίζονται, πώς η συλλογική σκέψη χειραγωγείται και πώς ο φόβος γίνεται ο μεγαλύτερος εξουσιαστής της μάζας, όταν η ελπίδα σβήνει. Καθώς ο θάνατος αποτελεί νομοτέλεια, αφοσιωνόμαστε στον άνθρωπο και στις εκφάνσεις της ζωής του, όπως ένα παιδί αφοσιώνεται στο παιχνίδι… έχοντας αυτό αφορμή.. αναγνωρίζουμε τις ανούσιες μαριονετοποιημένες συμπεριφορές μας μπροστά στη καθημερινή σφαγή μας… παίζουμε μια ωδή στην ίδια τη Ζωή!

 https://www.teicrete.gr/el/news/14200