Η απαίτηση Velculescu, η "απάντηση" Σάλλα και οι επιλογές για τα "κόκκινα"

Του Γ. Αγγέλη

Οι επιλογές που θα γίνουν στο τέλος αυτής ή το αργότερο την επόμενης εβδομάδα για τα "κόκκινα δάνεια” (δηλαδή τους πλειστηριασμούς) πρόκειται να καθορίσουν με αξιοπρόσεκτο τρόπο τις εξελίξεις τόσο στο οικονομικό όσο και στο πολιτικό επερχόμενο σκηνικό.

Τα στοιχεία που υπάρχουν στο τραπέζι έχουν να κάνουν κατ' αρχήν με την επίμονη στάση της κας Velculescu, η οποία με εντολή του ΔΝΤ ασκεί την μεγαλύτερη δυνατή πίεση στο θέμα της ανακεφαλαιοποίησης μέσω της "αχίλλειας πτέρνας” των κόκκινων δανείων και της απαίτησης για την πλήρη (ή σχεδόν πλήρη) απελευθέρωση των πλειστηριασμών.

Όπως και στην Κύπρο η κα Velculescu κρατάει σταθερή στάση στο θέμα αυτό παρά το γεγονός ότι οι "ευρωπαϊκοί” θεσμοί διακριτικά μεν αλλά επίμονα κρατούν ...αποστάσεις, αναγνωρίζοντας οτι η πλήρης απελευθέρωση των πλειστηριασμών ούτε τις τράπεζες ευνοεί ούτε βέβαια τους δανειολήπτες ενώ παράλληλα οδηγεί στην εξάντληση του ποσού των 25 δισ. ευρώ, πράγμα που προς το παρόν τουλάχιστον θέλουν να αποφύγουν...

Γιατί το κάνει αυτό το ΔΝΤ; Για τον ίδιο λόγο που στο άλλο μεγάλο "καρφί” του τρίτου προγράμματος, το θέμα του χρέους το Ταμείο επιμένει οτι πριν αρχίσει οποιαδήποτε κουβέντα για αναδιάρθρωσή του  θα πρέπει να έχει καθαρίσει η υπόθεση του ασφαλιστικού.

Διπλή πίεση

Με άλλα λόγια πιέζει το δάχτυλο ακριβώς εκεί που "πονάει” το τρίτο πρόγραμμα στην ανακεφαλαιοποίηση και στο χρέος, καθώς οποιαδήποτε "λύση” στα δύο αυτά σημεία απαιτεί είτε κάποιος – δηλαδή οι Ευρωπαίοι – να βάλουν το χέρι στην τσέπη, είτε στην Ελλάδα να πέσει μεγαλύτερο "μαχαίρι” από αυτό που έχει προηγηθεί με τα δύο προηγούμενα προγράμματα, είτε και τα δύο μαζί...

Η ΕΚΤ από την πλευρά της, έχει πολλούς λόγους να μη θέλει ...φασαρίες μέσα στους επόμενους λίγους μήνες σε ένα εξαιρετικά αβέβαιο νομισματικό, δημοσιονομικό αλλά και πολιτικό περιβάλλον στην Ευρωζώνη. Γι' αυτό τον λόγο σε δύο ευκαιρίες ο κ. Draghi μίλησε για αυτονόμηση της ανακεφαλαιοποίησης των ελληνικών τραπεζών από την υπόθεση της "αξιολόγησης”.

Στην Κομισιόν πάλι γνωρίζουν ότι τα  ισχυρότερα "χαρτιά” που έχουν στα χέρια τους για να πιέσουν την κυβέρνηση να "τρέξει” το πρόγραμμα μέσα στο χρονοδιάγραμμα είναι η ανακεφαλαιοποίηση και το χρέος. Και για τον λόγο αυτό εξακολουθεί να τα ανακατεύει στην συζήτηση για την αξιολόγηση.

Κάπου εκεί μπαίνει στον χορό το ΔΝΤ για να τους θυμίσει ότι αν επιμένουν στην συμμετοχή του στο τρίτο πρόγραμμα τότε πρέπει να δεχθούν τους όρους του.

Και αυτοί οι "όροι” στην υπόθεση της ανακεφαλαιοποίησης είναι ένας, με δύο εναλλακτικές: απελευθέρωση πλειστηριασμών ή πώληση των "κόκκινων δανείων” σε distress funds που βλέπουν τόσο στα κυπριακά όσο και στα ελληνικά "κόκκινα δάνεια” μια καλή ευκαιρία υψηλών αποδόσεων, αφού όλοι πλέον έχουν αρχίσει να μυρίζονται στις αγορές ότι η Ευρωζώνη θέλει να τελειώνει γρήγορα με την Κύπρο και δεν θέλει ακόμα μεγαλύτερες περιπέτειες στην Ελλάδα.

Και τα distress funds έχουν ήδη κάνει την βόλτα τους στην Ελλάδα εδώ και λίγο καιρό όταν μετά την 12η Ιουλίου κατάλαβαν ότι το τρίτο πρόγραμμα έχει αρχίσει να τρέχει.

Τα distress funds

Πήγαν στις τράπεζες, πήγαν στην ΤτΕ, πήγαν στο ΥΠΟΙΚ, μάζεψαν στοιχεία και είναι ...πανέτοιμα. Όμως οι απαντήσεις που κατ' αρχήν πήραν ήταν αρνητικές. Μαζικές πωλήσεις δανείων δεν έγιναν, άλλωστε από την μία το θεσμικό νομικό πλαίσιο και από την άλλη οι τιμές που έδιναν ήταν απογοητευτικά.

Και έτσι όλοι έκανα στην άκρη και περιμένουν την απελευθέρωση των πλειστηριασμών.

Το ίδιο έχει γίνει και στην Κύπρο, όπου η διαδικασία αποφυγής των πλειστηριασμών σε πρώτη φάση, αλλά η πώληση των "πακέτων” κόκκινων δανείων στην συνέχεια έχει κάνει κάποιους να θυμηθούν το σκάνδαλο των Subprime lowns στις ΗΠΑ το 2008, καθώς όπως σωστά έχει παρατηρηθεί το μεγαλύτερο μέρος των δανείων αυτών θα πακεταρισθεί για την έκδοση ομολόγων υψηλής απόδοσης στην συνέχεια στις διεθνείς αγορές.

Και αν σκεφτεί κανείς ότι η μεγάλη συζήτηση μεταξύ των Funds είναι το πότε η ΕΚΤ θα ανοίξει το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης με ακόμα μεγαλύτερες αγορές εταιρικών ομολόγων, η "αγορά” στην Κύπρο και στην Ελλάδα μοιάζουν πολύ καλές ευκαιρίες...  

Οι εναλλακτικές που αναζητούν από την πλευρά τους οι ελληνικές τράπεζες για να ξεφύγουν από την "μέγγενη” αυτή παρουσιάζονται κατά καιρούς με διάφορες "τεχνικές” λύσεις, όπως για παράδειγμα αυτή για την οποία μίλησε και ο πρόεδρος της τράπεζας Πειραιώς πριν από λίγες ημέρες απαντώντας έμεσα στις απαιτήσεις του ΔΝΤ και της κας Velculescu.

Γιατί άφησαν την ιδέα της Bad Bank

Η αρχική προτίμηση βέβαια ήταν άλλη. Η δημιουργία μιας "Bad Bank” κρατικής ή ημικρατικής ιδιοκτησίας (που θα αγόραζε τα κακά δάνεια και στην συνέχεια θα επιχειρούσε την ανάκτηση του κατά το δυνατό μεγαλύτερου μέρους τους μέσω της διακράτησης όσο χρόνο αυτό θα ήταν χρήσιμο) δεν περπάτησε – σ' αυτή την φάση τουλάχιστον – γιατί θεωρήθηκε οτι θα ήταν η εύκολη "λύση” για τις διοικήσεις των τραπεζών που  θα απαλάσσονταν από την ευθύνη της ανάκτησης κεφαλαίων.

Άλλωστε να μη ξεχνάμε οτι οι διοικήσεις των ανακεφαλαιοποιμένων τραπεζών "θα κριθούν” από την ικανότητά τους να ανακτήσουν κεφάλαια από το ...χωράφι των κόκκινων δανείων, όχι μόνο των κατοικιών αλλά κυρίως των επιχειρηματικών δανείων τα οποία αποτελούν και το μεγαλύτερο μέρος των κόκκινων δανείων.

Αυτός ο γόρδιος δεσμός τώρα θα πρέπει να "λυθεί” μέσα στο επόμενο δεκαήμερο ή το πολύ δεκαπενθήμερο, αν βάλει κανείς μέσα στο χρονοδιάγραμμα και το Eurogroup της 9ης Νομεβρίου.

ΟΛΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ http://www.capital.gr/oikonomia/3075775/i-apaitisi-velculescu-i-apantisi-salla-kai-oi-epiloges-gia-ta-kokkina